Οραντούρ: μαρτυρία και μήνυμα

Του Ρ. Φρουζιέγ -Δημάρχου Οραντούρ

(Στα πλαίσια των εκδηλώσεων της 63ης Επετείου του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, ο Δήμος Καλαβρύτων διοργάνωσε στις 11 Δεκεμβρίου του 2006 στο ιστορικό Ξενοδοχείο «Χελμός»-με πρωτοβουλία του τότε Αντιδημάρχου κ. Νικολάου Τζένου-Ημερίδα  εκπροσώπων Μαρτυρικών Περιοχών της Ευρώπης με θέμα: «Καθολική μνήμη και Ολοκαυτώματα».

Εκπρόσωποι των Ευρωπαϊκών Μαρτυρικών Πόλεων (Οραντούρ, Λίντιτσε), εκπρόσωποι Ελληνικών Μαρτυρικών Πόλεων, Πολιτικοί, Πρέσβεις, Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης –με αισθητή την παρουσία του Μ. Γλέζου -Εκπαιδευτικοί, Πανεπιστημιακοί κλπ, με λόγο μεστό, πλούσιο και πλουραλιστικό φώτισαν άγνωστες πτυχές των Ολοκαυτωμάτων και τόνισαν-κατέληξαν με έμφαση ότι η βαθιά γνώση του παρελθόντος εγγυάται ένα ειρηνοφόρο μέλλον.

Εκπρόσωποι των Ευρωπαϊκών Μαρτυρικών Πόλεων (Οραντούρ, Λίντιτσε), εκπρόσωποι Ελληνικών Μαρτυρικών Πόλεων, Πολιτικοί, Πρέσβεις, Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης –με αισθητή την παρουσία του Μ. Γλέζου -Εκπαιδευτικοί, Πανεπιστημιακοί κλπ, με λόγο μεστό, πλούσιο και πλουραλιστικό φώτισαν άγνωστες πτυχές των Ολοκαυτωμάτων και τόνισαν-κατέληξαν με έμφαση ότι η βαθιά γνώση του παρελθόντος εγγυάται ένα ειρηνοφόρο μέλλον.

Είναι τιμή για μένα, να βρίσκομαι κοντά σας σήμερα στα Καλάβρυτα και να σας μεταφέρω τα αδελφικά σέβη της Οραντούρ και τον χαιρετισμό της Γαλλίας.

Image

Με πολύ συγκίνηση παίρνω τον λόγο μπροστά σας, σ' αυτήν την πόλη που έχει σημαδευτεί τραγικά από τη Ιστορία κι όπου εγώ έρχομαι για πρώτη φορά.

Αυτό που με εντυπωσίασε και με συγκλόνισε, φτάνοντας στην πόλη σας, είναι το ρολόι της εκκλησίας σας που έδειξε για πάντα 14:34, την ώρα της εκτέλεσης των 700 ανδρών των Καλαβρύτων. Αυτή η παγωμένη ώρα εδώ και δεκαετίες μένει έτσι για πάντα ο μάρτυρας της δολοφονικής τρέλας του ανθρώπου.

Οι δύο  μας  πόλεις ,   έχουν  ως  κοινό,  ότι  έχουν  υποστεί την καταστροφή και έχουν γνωρίσει το ανείπωτο και έχουν καταμετρήσει τόσα αθώα θύματα που πλήρωσαν με την ζωή τους , την τιμή του φανατισμού και το τυφλό μίσος

• Οραντούρ

Φιλήσυχο χωριό Λιμουζάν, χαραγμένο στον χάρτη στις 10 Ιουνίου 1944, από τους ανθρώπους που παραβίασαν τους νόμους της πιο απλής ανθρωπότητας , που έφεραν τον θάνατο με την πιο μεγάλη βαναυσότητα, που έσφαξαν , βασάνισαν , έκαψαν 642 θύματα, που μετέτρεψαν την εκκλησία που είναι παραδοσιακά σύμβολο συγχώρησης   και   ειρήνης,   σε   έναν   αληθινό   ανθρώπινο   λάκκο πτωμάτων,    αποδεικνύοντας    έτσι        όπως    έλεγε    ο    εξαίρετος

συγγραφέας μας Πλούταρχος:

« Δεν είναι διόλου ζώο άγριο, πιο βίαιο, από τον άνθρωπο, όταν

αυτός έχει την δύναμη να ικανοποιήσει το πάθος του».

• Καλάβρυτα

Κατεστραμμένη πόλη και καμένη, οι 700 ντουφεκισμένοι άνδρες

της, θύματα των βιαιοπραγιών του στρατεύματος κατοχής των ναζί.

Αυτή η επιχείρηση :  « στα γερμανικά : Unternehnem Kalavrita»

σημάδεψε την σελίδα την πιο τραγική της περιοχής σας.

Τι ομοιότητα πεπρωμένου με την Οραντούρ!

Οι θάνατοι στα Καλάβρυτα και στην Οραντούρ δεν μπορούν να ξεχαστούν. Δεν πρέπει να πεθάνουν για μια δεύτερη φορά, καθώς οι πράξεις των οποίων ήταν θύματα , ήταν η λογική συνέπεια μέχρι το παράλογο των ανθρώπινων θέλω.

Και επειδή εμείς δεν ξεχνάμε αυτές τις πληγές , δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε επίσης τα θύματα της Γκουέρνικα, του Λίντιτσε , του Μαρτζαπότο, της Βαρσοβίας και όλες αυτές τις πόλεις, όλα αυτά τα χωριά των οποίων οι αστικοί πληθυσμοί υπέκυψαν στην τρέλα των εθνικιστικών και των φανατισμένων. Δεν υπάρχει αθώος πόλεμος, ο καθένας συνοδεύεται από εκδικήσεις , αντίποινα , θηριωδίες κυρίως ενάντια στους πιο ευάλωτους.

Οι 700 άνδρες των Καλαβρύτων και τα 642 θύματα της Οραντούρ που χάθηκαν κάτω από τις σφαίρες και τις φλόγες ζουν μέσα στη μνήμη μας.

• Αυτό που μας λένε οι μαρτυρικοί  τάφοι  είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να τελειώσει για έναν λαό, ούτε ο φόβος, ούτε ο πόνος, ούτε το πένθος.
• Γιατί πέρα από τον θάνατο και τον χαμό, μένει η θέληση του ανθρώπου, η   θέληση   του  να   επιβιώσει, η  θέληση του  να μεταφέρει τον ανείπωτο πόνο.

Πέρα από το πένθος και την λύπη, υπάρχει η δύναμη της ελπίδας. Η ελπίδα η οποία υπάρχει στις μέρες της Τελετής Μνήμης είναι αυτή που διακατέχει τους συμμετέχοντες για να εγκαθιδρυθεί μια διαρκής και οριστική ειρήνη , η ειρήνη μεταξύ των λαών που δεν έχουν ποτέ σταματήσει να βασανίζονται.

Εμείς οι Ευρωπαίοι , που ξέραμε πως  να καταστρέφουμε την ειρήνη, έχουμε την συναίσθηση του ρόλου μας:

• σε έναν κόσμο όπου δεν σταματά να αντηχεί η κλαγγή των όπλων,
• σε έναν κόσμο που δεν σταματά   να παραδίνεται   στην βία, μόνο η μνήμη και η θέληση  μπορούν να βάλουν όρια σε ό,τι δεν είναι ανθρώπινο.

Επίσης, είναι μεγάλη τιμή για μένα να συμμετέχω στην ημερίδα , και έπειτα να βρίσκομαι σε περισυλλογή μαζί με εσάς κατά τις τελετές της 13ης Δεκεμβρίου, σε μια μεγάλη σύγκλιση πνεύματος πέρα από τα σύνορα μας.

Image

Αυτές οι συναντήσεις που επιτρέπουν να αναπολούμε αυτούς τους γεμάτους τόπους από συναίσθημα, αυτούς τους τόπους που φέρουν πάντα μαζί τους τις βιαιότητες που άντεξαν και την απεραντοσύνη των πόνων που έζησαν, αυτούς τους τόπους που έχουν ακόμα όλη την Ιστορία της αδυναμίας της ανθρώπινης μνήμης, φέρουν, με την ένταση και την δύναμη των αναμνήσεων, μια βαθιά ταυτότητα απόψεων.

Μας επιτρέπουν να θυμόμαστε  ότι πρέπει να εργαζόμαστε ενάντια σε όλους τους τύπους της αδιαλλαξίας, αρκούμαστε κάθε τόσο σ'αυτές πολύ εύκολα και είναι οι αληθινές πηγές του τόσο αδελφοκτόνους μίσους .Αυτές οι συναντήσεις βοηθούν τις μνήμες να μένουν άγρυπνες και ενισχύουν την πάντα αυξημένη και απαιτητική ζήτηση της ανθρώπινης αδελφοσύνης.

 Καθένας από μας εδώ είναι μια συνείδηση και μια θέληση.

Εμείς που αντιπροσωπεύουμε, τα Καλάβρυτα και την Οραντούρ, όντας επίμονοι  υπερασπιστέςμιας ανθρώπινης απαίτησης, φέρουμε την συμβολή μας στον πολιτισμό ειρήνης συγχρόνως για να μην απογοητεύσουμε τον Άνθρωπο αλλά επίσης να πιστέψουμε στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου , καθώς γνωρίζουμε ότι σήμερα ή αληθινή δύναμη δεν είναι η ικανότητα να κάνουμε πόλεμο αλλά καλύτερα η ικανότητα να τον εμποδίσουμε.

Η ανάμνηση αυτών των καιρών των σπαραγμών, αυτών των καιρών πένθους ενδυναμώνει την αποφασιστικότητα μας να εργαστούμε χωρίς ανάσα για να ενισχύσουμε την συμφιλίωση , την φιλία ανάμεσα στα έθνη της ηπείρου μας.

Δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι παρά μόνο αυτός της φιλίας, αυτός της κατανόησης, αυτός της ομόνοιας , αυτός που φτιάχνεται με τον σεβασμό των ταυτοτήτων και των δικαιωμάτων των άλλων.

Φεύγουμε πάντα από τα ερείπια της Οραντούρ και από το μνημείο των Καλαβρύτων ψυχολογικά επηρεασμένοι.

Η Ιστορία αυτών των δραμάτων μας δεσμεύει. Μας δεσμεύει στην αδελφοσύνη. Μας κάνει να προσδοκούμε αυτό που δεν υπήρχε περισσότερο από ποτέ, δεσμούς όπου μπορεί να μαστίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Αυτό είναι το συναίσθημα που μοιράζομαι μαζί σας σήμερα στα Καλάβρυτα.