Η Επαρχία Καλαβρύτων

Η κωμόπολη των Καλαβρύτων στα 1910. Στο κέντρο του πολεοδομικού ιστού ξεχωρίζει η εκκλησία της «Κοίμησης της Θεοτόκου». Το νεόδμητο τότε Δημοτικό Σχολείο φαίνεται σχετικά απομακρυσμένο, ενώ ο σιδηροδρομικός σταθμός σηματοδοτεί το πέρας των Καλαβρύτων προς βορρά (άκρο δεξιά στη φωτογραφία). Η πόλη γνωρίζει τη μέγιστη άνθισή της την περίοδο του μεσοπολέμου (1923-1940). Αυτήν την περίοδο αναπτύσσεται τόσο οικονομικά, όσο πολιτιστικά και κοινωνικά. Είναι ηλεκτροφωτισμένη και διαθέτει δίκτυο ύδρευσης και άρδευσης. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες η Φιλαρμονική με όπερες όπως, Rigolletto, Traviata, Cavalleria Rusticana.-ταξιδεύει μελωδικά τους Καλαβρυτινούς στην κεντρική πλατεία και στις αίθουσες του ξενοδοχείου Χελμός τους ψυχαγωγεί με βραδινές χοροεσπερίδες. Στους δρόμους και τα καφενεία της πόλης συγκεντρώνονται άνθρωποι του πνεύματος και του επιχειρηματικού κόσμου που ελκύονται από το δροσερό κλίμα και τον πολιτιστικό οργασμό της πόλης. Τον χειμώνα είναι το θέατρο που διασκεδάζει τους Καλαβρυτινούς, με την «Γκόλφω» και την «Εσμέ». Τόση είναι η πολιτιστική άνθιση πριν τον πόλεμο που τα Καλάβρυτα αποκαλούνται «μικρό Παρίσι» της επαρχίας.