Μανασσής, 23 Οκτωβρίου 1943
Ο Μανασσής είναι χωρίο του νομού Ιωαννίνων του δήμου Κεντρικού Ζαγορίου. Βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές του Μιτσικελίου ανάμεσα στα χωριά Καλουτά και Δίκορφο. Ο πληθυσμός του είναι 37 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
Το χωριό είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός καθώς διατηρεί στοιχεία Ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής. Χρονολογείται από τον 15ο αιώνα
Δεν είναι γνωστό από πού έχει ονομαστεί το χωριό ούτε από ποιους και πότε κτίστηκε. Το τοπωνύμιο πρέπει να θεωρείται κυριώνυμο από το επώνυμο Μανασσής, άποψη που με αμφιβολία διατυπώνει και ο Λαμπρίδης, ο οποίος αναρωτιέται αν υπάρχει σχέση μεταξύ των οικογενειών Μανασσή, που άκμασαν στα Γιάννενα κατά το έτος 1540, με το χωριό Μανασσή. Ωστόσο, ήδη από το 1431 η Μανασσή αναφέρεται ανάμεσα στα 14 χωριά που είχαν συνθηκολόγηση με τους Τούρκους.
Η ακμή του χωριού συμπίπτει με τα χρόνια της εξουσίας του Αλή Πασά. Οι Μανασσιώτες ταξίδευαν στη Ρουμανία και ο πλούτος έμπαινε στο χωριό άφθονος. Ήταν χωριό φημισμένο για τα αρχοντόσπιτά του, για το ωραίο του κρασί αλλά κυρίως για τους γλεντζέδες κατοίκους του. Για τον πλούτο του αυτό χτυπήθηκε πολύ από τους ληστές.
Στα μέσα του περασμένου αιώνα είχε 400 κατοίκους και 2 σχολεία. Κάηκε στις 23 Οκτώβρη 1943 από τους Γερμανούς. Μόνο ένα σπίτι σώθηκε και η Εκκλησία, ενώ υπήρξε και ένα θύμα. Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου μερικές οικογένειες έφυγαν από το χωριό και εγκαταστάθηκαν σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Με προεδρικό διάταγμα του 2005 αναγνωρίστηκε επίσημα ως μαρτυρικό χωριό.