Τι είναι αυτό που διακρίνει το θύμα από τον θύτη? Είναι σίγουρα αυτό το καθαρό βλέμμα που σε κοιτάει από την γκριζόμαυρη φωτογραφία. Ένα βλέμμα που κοιτάει αθώο και χαμογελαστό που ατενίζει γλυκά και χωρίς φόβο την αιωνιότητα.
Ο θύτης δεν κοιτά. Το βλέμμα του χάνεται κόκκινο σαν το άδικο αίμα που έχυσε.
Η μοίρα των τυράννων γράφεται «επί ασπαλάθων» μας λέει ο Σεφέρης μνημονεύοντας τον Αριστοτέλη.
Εκεί γράφεται το δικό τους τέλος.
Αυτό κάνει τη διαφορά.

Θα πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να φέρνει όλους τους μαθητές εδώ, για να μάθουν την ιστορία του Ναζισμού κυρίως. Πρέπει να γίνει μάθημα για όλους μας αυτό το μουσείο. Ειδικά στις μέρες μας που ο Ναζισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος...

Σε πιάνει ρίγος μέσα σε αυτό το μουσείο - σχολείο, νομίζεις ότι ξαναζείς και εσύ μέσα στην ιστορία, αισθάνεσαι όλη αυτή την θηριωδία και φτάνουν δάκρυα στα μάτια σου. Αιωνία τους η μνήμη.