Με λένε Θωμαΐς και είμαι 12 ετών, ήρθα να δω αυτό το μουσείο εντελώς τυχαία...Ήταν συγκλονιστικό, στέκομαι εδώ στην τελευταία αίθουσα και σκέφτομαι το ποτάμι που σχηματίστηκε τότε απ΄ το φρικτό αίμα που αδίκως χύθηκε.

Αν και συνταξιοδοτήθηκα ως εκπαιδευτικός, δεν γνώριζα όλα αυτά που το Μουσείο Καλαβρύτων διδάσκει στις επερχόμενες γενιές. Μπράβο και θερμά συγχαρητήρια στους οργανωτές του θαυμάσιου αυτού Μουσείου.

Έχω ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορεί να δει κανείς κάτι τόσο άρτιο, σχεδόν τέλειο, στον Ελλαδικό χώρο! Μπράβο!