Τι είναι αυτό που διακρίνει το θύμα από τον θύτη? Είναι σίγουρα αυτό το καθαρό βλέμμα που σε κοιτάει από την γκριζόμαυρη φωτογραφία. Ένα βλέμμα που κοιτάει αθώο και χαμογελαστό που ατενίζει γλυκά και χωρίς φόβο την αιωνιότητα.
Ο θύτης δεν κοιτά. Το βλέμμα του χάνεται κόκκινο σαν το άδικο αίμα που έχυσε.
Η μοίρα των τυράννων γράφεται «επί ασπαλάθων» μας λέει ο Σεφέρης μνημονεύοντας τον Αριστοτέλη.
Εκεί γράφεται το δικό τους τέλος.
Αυτό κάνει τη διαφορά.

Καταπληκτική δουλειά! Υπέροχο ύφος, συγκινητικό και διακριτικά διδακτικό. Μοναδικό στήσιμο! Συγχαρητήρια σε όλους σας.

Η επίσκεψη στο Μουσείο των Καλαβρύτων λειτούργησε σαν να έπεσε μία αόρατη βόμβα μέσα μου, ταρακουνώντας όλο μου το είναι: με έκανε επαναβεβαιώσω μέσα μου την πίστη μου στα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και να ορκιστώ για μία ακόμα φορά: " Ποτέ πια πόλεμος".